Ja...

Pani Dalloway... wiecznie wydająca przyjęcia, by zapełnić nimi ciszę.

Ty...

Wieczny chłopiec, który zawsze chciałby być tam, gdzie akurat go nie ma.

My...

My nigdy nie umiemy się porozumiewać. Ja z tobą. Ty ze sobą.



Nie zostawiaj mnie samej na zbyt długo. Nie pozwalaj mi za dużo myśleć. Sam na sam ze swoją głową robię się nie do zniesienia.
I nie krzywdź mnie nigdy, nawet przypadkiem. Bo ja znów jak ślimak bez skorupki, z sercem wypływającym przez podrapaną skórę. Nie pozwól, żeby znów obkleił mnie brud.


Między nami lata. Wciąż lata. Wciąż miłość. Wciąż godziny.