'Despite this success, so profoundly had the spirit of protest become a part of the people's lives that sometimes they even preferred to walk when a ride was available. The act of walking, for many, had become of symbolic importance. Once a pool driver stopped beside an elderly woman who was trudging along with obvious difficulty.
"Jump in, grandmother," he said. "You don't need to walk."
She waved him on. "I'm not walking for myself," she explained. "I'm walking for my children and my grandchildren." And she continued toward home on foot.'



'Stride Toward Freedom' Martin Luther King, Jr. on the Montgomery buss boycott

England belongs to me
A nation's pride the dirty water on the rivers
No one can take away our memory
Oh, oh England belongs to me!







Emigracyjny Cock Sparrer. Chyba tęsknię trochę.

Jestem w umysłowej podróży. Rysuję drzewka decyzyjne i rozważam ich wyższość nad intuicyjnym podejmowaniem decyzji. Prasuję sztywny kołnierzyk białej bluzki i czuję się jak uczennica, która ma za moment odebrać na podium świadectwo z czerwonym paskiem. Przeglądam elektroniczne wydanie New York Times'a i zastanawiam się, czy jestem zbyt zmęczona, zbyt zblazowana czy też może zbyt dorosła, żeby wzruszył mnie los birmańskich mnichów. Zawijam się w mglisto-deszczowy kokon.

Zawijam, owijam, nawijam, przewijam. Dystansuję. Chuje muje.

Jak to zrobić, żeby znów na całe gardło nie krzyczeć, że cię kocham?